افزایش ورود زنان به بازار کار
به گزارش آتیه آنلاین به نقل از ایسنا، یکی از شاخصهای توسعه یافتگی در تمام کشورها نرخ مشارکت زنان است که با بالا رفتن آن میزان توسعه یافتگی کشورها نیز افزایش مییابد. در شرایط امروز زنان نیازمند مشارکت اقتصادی و اجتماعی هستند و کشور باید از نیروهای کار زن در جهت توسعه و پیشرفت بهرهبرداری کند.
کارشناسان اقتصادی تاکید دارند، بدون حضور زنان در فعالیت های اقتصادی تولید شکل نمیگیرد و رشد اقتصادی محقق نمیشود.
زنان در ایران بیش از ۵۰ درصد از جمعیت کشور را تشکیل میدهند و حضور و مشارکت آنها در عرصه اقتصاد زمینهساز توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی است.
به گفته سید مالک حسینی، معاون اشتغال وزیر کار، نرخ بیکاری زنان از سال ۱۴۰۰ تا کنون کاهش یافته به نحوی که از ۲۶.۵ درصد به ۲۴ درصد رسیده و کاهش ۲.۵ درصدی در نرخ بیکاری زنان اتفاق افتاده است.
پیش از انقلاب اسلامی تنها ۶ درصد فارغ التحصیلان را زنان تشکیل می دادند در حالی که امروز این رقم به بالای ۵۰ درصد رسیده است. در گذشته شاید یک درصد کرسی استادی دانشگاهها به زنان اختصاص داشت ولی امروز این رقم افزایش قابل توجهی داشته است.
در گذشته یک نگرش سنتی نسبت به زنان و کار آنها در بیرون از منزل وجود داشت؛ نگرشی که میگفت زنان باید در خانه بمانند و کمتر در جامعه فعالیت کنند، اما در دو دهه گذشته نمودار مشارکت و کارجویی و کارآفرینی زنان روند صعودی را طی کرده است.امروز زنان به دلایلی همچون کسب درآمد، استقلال مالی و جایگاه و موقعیت اجتماعی به کار در بیرون از خانه تمایل نشان میدهند و نگرش امروز از حضور زنان در بستر فعالیتهای اقتصادی و مشارکت جمعی استقبال میکند.
در همین رابطه، احمد میدری، وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی به تازگی از افزایش ورود زنان به بازار کار خبر داده و گفته است: در بهمن ماه ۱۴۰۲ تا بهمن ۱۴۰۳ بیشتر بیمه شدگان و کسانی که وارد بازار کار شدهاند زنان بودند که نشان میدهد سهم زنان در بازار کار کاملا تغییر کرده است.
به گفته وی، طبق بررسی های صورت گرفته از مجموع ۵۸۰ هزار نفری که تاکنون بیمه نداشتند و اکنون بیمه شدهاند، سهم زنان حدود ۳۶۳ هزار نفر است و سهم به نفع زنان تغییر یافته است.
وزیر کار در بررسی تغییر سهم زنان به این نکته اشاره دارد که متوسط دستمزد مردان که به سازمان تامین اجتماعی اظهار کردهاند، ۱۶ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان بوده است اما زنان ۱۴ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان است که دستمزد مردان حدود ۲ میلیون و ۲۰۰ تومان بالاتر است.
آن طور که میدری گفته این آمار بیانگر آن است که کارفرمایان بیشتر زنان را استخدام میکنند به این دلیل که ممکن است دستمزد پایینتری را بپذیرند اما مردان با توجه به هزینههای زندگی ترجیح میدهند که از بازار کار رسمی خارج شوند و به سمت و سوی کارهای غیررسمی و مشاغل فاقد بیمه بروند.
از نگاه کارشناسان، وضعیت اشتغال زنان در ایران همچون بسیاری از کشورهای درحال توسعه در وضعیت مطلوبی قرار ندارد توجیه آنها این است که زنان در مقایسه با مردان فرصتهای شغلی کمتری دارند و غالباً در بخشهای غیر رسمی با دستمزد اندک مشغول کار هستند که عمدتا به دلیل کاهش دستمزدها و نارضایتی از شرایط کار به تغییر شغل و یافتن شغل جدید با حقوق مکفی روی میآورند.
فتح الله بیات - رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور معتقد است: زنان به لحاظ اینکه نسبت به مردان قانعترند با حقوق و دستمزد پایین هم حاضر به کار در بخشهای مختلف میشوند و همین مساله پذیرش کار با حقوق اندک باعث شده شرایط کار برای مردان تا حدی سخت شود.
او با اشاره به مازاد عرضه نیروی کار نسبت به تقاضا میگوید: در بحث اشتغال فضایی به وجود آمده که میتوان به راحتی از نیروی کار سوء استفاده کرد و برخی کارفرمایان به دنبال جذب زنان هستند چون تصور میکنند که با حقوق پایین میتوانند آنها را در هر بخشی به کار گیرند در حالی که این مساله موجب محرومیت زنان از دستیابی به حقوق واقعی آنها میشود.
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی درعین حال نگرش سنتی نسبت به زنان در گذشته را یادآور شده و میگوید: در گذشته شاید نگاه مثبتی نسبت به کار زنان در بیرون از خانه وجود نداشت ولی امروز این نگاه تغییر کرده است.در واقع زنان به دنبال گرفتن سهم خود از بازار کار هستند و همین مساله در نگاه به کار و مشارکت زن در اجتماع و فعالیتهای اقتصادی تاثیرگذار بوده است.
این مقام کارگری بر لزوم شاغل بودن زنان تاکید کرده و میگوید: زنان باید در عرصه اجتماع فعالیت کنند و اجازه ندهند که مورد سوء استفاده قرار گیرند و به یک ابزار کار ارزان تبدیل شوند به نحوی که در قبال مزد کم به کار در ساعات کار طولانی تن بدهند.
بر اساس این گزارش، دنیای امروز برای زنان همپای مردان جایگاه ویژهای قائل شده است و نقش زنان به عنوان نیمی از سرمایههای انسانی مورد تکریم و توجه ویژه قرار گرفته است. کارشناسان بر این باورند که هیچ مانعی برای مشارکت زنان همپای مردان در عرصه اجتماع و اقتصاد وجود ندارد و چه بسا دقت نظر و تعهد کاری زنان و شرایط کار آنها میتواند در بسیاری از بخشها نسبت به مردان موثرتر و نقش آفرینتر باشد و به تحقق اهداف رشد اقتصادی کمک کند.