آیا رباتها پیامآورانِ مرگاند؟!
به گزارش آتیه آنلاین، اما هجوم رباتها به به بازار کار و تبلیغات مداوم و مستمر غولهای هوش مصنوعی جهان، تا چه حد واقعیت دارد؛ آیا رباتها میتوانند جای انسانها را بگیرند و از مرزهای کارهای ساده و تکراری تجاوز کنند و به صندلیهای بورکراتها، تکنیسینها و متخصصان برسند؟
شکی نیست که در سالهای اخیر، شاهد افزایش روزافزون استفاده از هوش مصنوعی در صنایع مختلف بودهایم. از صنعت خودروسازی گرفته تا خدمات مالی و بهداشت، بسیاری از شرکتها بهمنظور کاهش هزینهها و بهبود خدمات خود بهسرعت در حال پیادهسازی راهکارهای مبتنی بر هوش مصنوعی هستند.
این فناوریها به طور مستقیم بر نوع و تعداد مشاغل موجود در بازار کار تأثیر میگذارند و بعضی از مشاغل ممکن است به طور کامل حذف شوند، اما همه چیز منفی نیست؛ هوش مصنوعی موجب به وجود آمدن مشاغل جدید مبتنی بر تکنولوژیهای مدرن نیز میشود. به عنوان مثال، نیاز به متخصصان داده، توسعهدهندگان نرمافزار و کارشناسان هوش مصنوعی در حال افزایش است.
بنابراین در حالی که برخی از مشاغل سنتی مانند کارهای ساده در صنایع و کارخانجات یا کارشناسی بایگانی، خدمات مالی و حسابداری تقریباً در حال محو شدن از بازار کار هستند، اما هوش مصنوعی افقهای جدیدی را به روی بخش دیگری از نیروی کار گشوده است؛ برای آنهایی که توان و رغبت یادگیری مهارتهای جدید دارند و میتوانند خود را مقتضیات جدید بازار کار تطبیق دهند، فرصتهای تازه به وجود آمده است. به عنوان مثال، نیاز به متخصصان داده، توسعهدهندگان نرمافزار و کارشناسان هوش مصنوعی در حال افزایش است و نیروی انسانی میتواند با یادگیری مهارتهای جدید به این حوزهها ورود کند.
علاوه بر این، یکی دیگر از مهمترین مزایای تاثیر هوش مصنوعی در بازار کار، افزایش بهرهوری و کارایی است. هوش مصنوعی قادر است وظایف تکراری و زمانبر را با سرعت و دقت بالا انجام دهد، که این موضوع به کارکنان این امکان را میدهد تا بر روی کارهای خلاقانه و استراتژیک تمرکز کنند.
به این ترتیب، ویژگیهای هوش مصنوعی فقط به یورش و تصاحب جایگاهها در بازار کار محدود نمیشود؛ اما مسأله اصلی، میزان انطباق با این تغییرات است؛ «آرمین خوشوقتی» کارشناس حقوق و روابط کار در این رابطه به آتیه آنلاین گفت: باید شاخصهای بازار کار از جمله ساعت کار، بهرهوری، دستمزد و مزایای مزدی مانند طبقهبندی مشاغل با تغییرات مدرن بازار کار بهروزرسانی شده و مسیر انطباق طی شود.
این کارشناس حقوقی افزود: برای نمونه، در سالهای جدید وزارت کار به کارفرمایان اجازه داده، طرحهای طبقهبندی متناسب با مشاغل خود را تدوین و بعد از تصویب در ادارات کار، آن را اجرا کنند؛ این یک گام بلند در جهت انطباق با تغییرات بازار کار است؛ بدیهی است که طرحهای سنتی طبقهبندی مشاغل با مختصات بسیاری از مشاغل جدید و استارتآپها همخوانی ندارد و این به روزرسانی یک ضرورت است.
خوشوقتی تاکید کرد که انعطافپذیری و انطباق باید در مورد سایر مولفههای مشاغل از جمله ساعت کار، حق تعطیلی، برخورداری از امنیت شغلی و موارد مشابه دیگر، اعمال شود. حوزه روابط کار باید بتواند خود را با تغییرات هماهنگ کند.
تغییرات مولفههای روابط کار در مشاغل نوین از جمله استارتآپها، گسترده و عمیق است؛ مثلاً یک برنامهنویس یا طراح حوزه فناوری ممکن است ماهها برای یک شرکت کار کند بدون اینکه هیچ زمان نیازی به حضور فیزیکی در محل کار داشته باشد؛ «کار از راه دور» پدیده جدیدیست که معلول گسترش اینترنت و پلتفرمهای مجازی است و بنابراین تعریف سنتی از ساعت کار و حضور در کار بایستی اصلاح شود.
پراکندگی نیروی انسانی در یک کارگاه، میتواند حوزههای جغرافیایی را نیز پشت سر بگذارد؛ یک نیرو در چین و نیروی دیگر در ایالتی در هند، میتوانند برای شرکتی که دفتر مرکزی آن در شهری اروپایی مانند لندن یا پاریس است کار کنند؛ حتی جلسات مدیریتی و هماهنگی نیز به صورت برخط و غیرحضوری برگزار میشود.
در نهایت، برای سازگاری با تاثیر هوش مصنوعی در بازار کار، افراد، صنایع و سازمانها، کارفرمایان و دولتها باید آماده پذیرش تغییرات و انطباق با آن باشند؛ از یکسو، برنامههای آموزشی در نهادهایی مانند سازمان فنی و حرفهای و دانشگاهها باید بهروزرسانی شود تا نیروهای جویای کار مهارتهای مورد نیاز مشاغل جدید را کسب کنند و از طرف دیگر، قوانین و مقررات کار بایستی به نفع تغییرات، دستخوش اصلاح شود. بازار کار کشور نباید از قافله در حال شتاب هوش مصنوعی عقب بماند؛ برای همگامی و همراهی با جهان پرسرعت تغییرات، باید گامهای بلند برداشت. دست روی دست گذاشتن به معنای عقبگرد است.....
هدی هاشمی